الگوی حساسیت ایزوله های بالینی اشرشیاکلی جداسازی شده از کشت ادرار نسبت به سفپیم با روش تعیین حداقل غلظت بازدارنده

پیش زمینه و هدف: سفپیم یکی از سفالوسپورین های نسل چهارم است که دربرابر طیف وسیعی از باکتری ها مؤثر است. این آنتی بیوتیک در درمان عفونت های ناشی از باکتری های برخوردار از مقاومت دارویی چندگانه کاربرد دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر سفپیم بر روی جدایه های اشرشیاکلی به دست آمده از نمونه های بالینی است.روش کار: 100 جدایه اشرشیاکلی موردبررسی قرار گرفت. باکتری ها در محیط کشت مولر هینتون آگار کشت داده شده و حداقل غلظت بازدارنده آنتی بیوتیک با استفاده از نوارهای حاوی سفپیم با روش یی- تست تعیین شد. نتایج به دست آمده با جدول استاندارد مقایسه و مقاومت، نیمه مقاوم بودن و یا حساسیت جدایه ها تعیین شد. اشرشیا کلی atcc25922 به عنوان سویه مرجع مورداستفاده قرار گرفت.یافته ها: 76 درصد جدایه ها نسبت به آنتی بیوتیک سفپیم حساس و 14 درصد از مقاومت متوسطی برخوردار بودند، 10 درصد جدایه ها نسبت به سفپیم مقاوم بودند. همچنین 3 درصد جدایه ها نسبت به کلیه غلظت های موردبررسی مقاومت نشان دادند. میانگین حداقل غلظت مهارکننده رشد برای 97 جدایه باکتریایی مورد بررسی 17.8± 54.1 میکروگرم درسی سی بود و در مورد سه جدایه دیگر تعیین mic به دلیل آن که این جدایه ها نسبت به کلیه غلظت های تحت بررسی از آنتی بیوتیک مقاوم بودند، ممکن نبود.بحث و نتیجه گیری: سطح بالای مقاومت مشاهده شده نسبت به سفپیم در برخی از جدایه های اشرشیاکلی در این مطالعه ضرورت توجه به امر مقاومت متقاطع این آنتی بیوتیک با سایر سفالوسپورین ها و اجتناب از مصرف بی رویه این آنتی بیوتیک ها را یادآور می سازد.